Ik ben bezig met het inpakken van mijn koffer. Het is vandaag vrijdag. Vannacht ga ik samen met Amelie een nachtje slapen in Dublin. We hebben voor morgenochtend een tour geboekt door Noord-Ierland en moeten daarvoor al vroeg, héél vroeg, in Dublin zijn.

We eten een hapje, kopen snacks voor de tour en droppen vervolgens onze boodschappen in de hotelkamer. Het is tijd om onze korte jurkjes en make-up uit de kast te trekken en het bruisende nachtleven van Dublin te gaan verkennen. Oké, ik geef toe dat dat niet helemaal waar is. We bekijken (met de nadruk op kijken) inderdaad het nachtleven, maar laten onze jurkjes en overdadige make-up thuis. Dit in tegenstelling tot bijna alle andere meiden van onze leeftijd, die met jurkjes korter dan kort door de straten paraderen. Allemaal leuk en aardig, maar aan onze 'toeristen look' (wandelschoenen, lange mouwen, jas én rugzak) kunnen ze dus écht niet tippen.

Na een kort nachtje, gaat 's morgens om 05:30 uur (nieuw record!) de wekker. Al brommend pakken we onze koffers in en checken een halfuurtje later uit. Het is donker en stil, in de normaal zo luidruchtige stad. Genietend van de stilte lopen we naar het verzamelpunt. Er staan al een aantal mensen, met zeer kleine oogjes, te wachten. Ah, daar komt onze tour guide voor vandaag aangelopen. Het is... Bud! Onze tour guide van afgelopen week. Met een gerust hart stappen we de bus in. Niet veel later verlaten we Dublin en dommelen we beiden in slaap.

De eerste toeristische trekpleister van vandaag: 'The Dark Hedges'. De parkeerplaats is nagenoeg leeg, vreemd. We komen aan bij een laan met beukenbomen en plotseling begint iedereen om mij heen foto's te maken. Enigszins verbaasd, bekijk ik de omgeving. Zijn dit de o zo beroemde Dark Hedges? Geen wonder dat de parkeerplaats leeg is. Oh, als je mij ongemakkelijk wilt zien poseren met 'een rijtje bomen', kijk dan vooral even bij de foto's ;)

Met gierende banden verlaten we 'de bomen'. We rijden over wegen, die mij doen denken aan het spelletje 'Hill Climb Racing'. Heuvel op en heuvel af. Ik kijk mijn ogen uit. Overal waar je kijkt, zie je schapen, het gras is groener dan groen en het water hemelsblauw.

Tijdens de lunch (aardappel-preisoep met brood, voor als je je dat afvraagt) maken Amelie en ik kennis met een Duits meisje, Lisa. Een rechtenstudente, die in Duitsland is afgestudeerd en nu een verdiepingsjaar volgt aan het Trinity College in Dublin. Oké, soep naar binnen, de bus ophouden met onze plaspauze en gaan met die banaan eum.. bus. Op naar 'The Giant's Causeway'. Na een steile afdaling te voet, komen we aan bij de rotsen. Het krioelt er van de 'foto makende toeristen'. Amelie, Lisa en ik vinden ieder een plekje op 1 van de 40.000 basaltzuilen. We fungeren als figuranten in andermans foto's en genieten van de prachtige omgeving.

De laatste stop van vandaag is Belfast. Tegen mijn verwachtingen in, is het een prachtige stad. Het is inmiddels alweer 17:00 uur en Amelie en ik zijn helemaal uitgeteld. We lopen een klein rondje door de stad, drinken wat bij een café en sjokken vervolgens terug naar de bus. Bud begint vol enthousiasme zijn afscheidslied te zingen zodra we Dublin binnenrijden en 'gooit' ons om 20:00 uur zijn bus uit. Man o man, wat heeft die man een energie. Amelie en ik zitten als een stelletje zombies in de bus, terug naar Kilcock. Thuis duik ik, na het eten van 'toast met beans', eindelijk weer mijn bedje in. Het is mooi geweest voor vandaag.

Voordat ik de blog afsluit, heb ik nog even je hulp nodig. Ik ben een blog aan het schrijven over mijn leven als au pair in Ierland. Hoe ik het hier tot nu toe vind, hoe de jongens zijn (nee, niet de Ierse jongens, :) maar Tómas & Seamus) en hoe het gaat met Engels spreken. Ik ben benieuwd wat jij graag wilt weten en lezen, dus laat dat vooral aan mij weten!

Veel groetjes en liefs,

Demi