Het is 07:35 uur 's morgens. Geeuwend stap ik uit bed. Ik kleed mezelf aan en loop de trap af naar de badkamer. Hopend dat Tomás of Seamus niet op de wc zit, open ik de badkamerdeur. Gelukkig, de kust is ‘veilig’. Ik doe de deur op slot, haren in een knot, was mijn gezicht en doe m'n lenzen in. Het is bijna 08:00 uur en dus tijd om naar beneden te gaan.

De jongens zitten te ontbijten met Weetabix (jakkie) en een glas melk. Na een uitgebreid afscheid van mommy, stapt Meagan de auto in op weg naar haar werk (docent op het voortgezet onderwijs). Even later vertrekt Fiachra naar zijn ‘kantoortje’ in het tuinhuis. Al ‘commanderend’: “Tomás, get back to your seat and Seamus, can you please use your spoon, instead of your hands", smeer ik mijn boterham met hagelslag. Na het ontbijt, poetsen we onze tanden. Ik help Seamus en vertel Tomás dat hij écht langer dan 30 seconden moet poetsen. De jongens checken zichzelf op schone monden en goed zittende kapsels, (waar de meningen vaak over verdeeld zijn) in de spiegel. Schoenen en jas aan? Dan mogen jullie nu ein-de-lijk even televisiekijken. Terwijl de jongens zich vergapen aan ‘Grizzy and the Lemmings’, maak ik lunch voor Tomás en zorg ik dat de keuken weer helemaal spik en span is.

Tijd om naar school te gaan. Onder luid gemopper, zet ik de televisie uit. “Tomás, don't you forget something?” zeg ik terwijl we bij de deur staan. Zijn schooltas. Hij struikelt er letterlijk iedere morgen over als hij naar de deur toe rent, maar ‘vergeet’ ‘m vervolgens met zich mee te brengen. Gordel om? Mooi, dan kunnen we gaan. Onderweg naar school, spotten Tomás en ik auto's en herhaalt Seamus, als een kleine papegaai, alle automerken die wij noemen. Ik parkeer bij de school en herinner Tomás bij het uitstappen aan zijn (je raadt het al..) tas. Hand in hand, loop ik met beide jongens naar school. Jaloers dat iedereen naar mij kijkt ;)

Terug thuis, rommel ik (onder toezicht van Seamus) om en in het huis. We lopen een rondje, zwaaien naar de postbode én iedere vrachtwagen(chauffeur) die we tegenkomen, lezen een boekje, draaien een was en kijken een aflevering van ‘Fireman Sam’. Ik maak voor ons beiden een snack en trek vervolgens Seamus zijn uniform aan. ‘Gewapend’ met zijn schooltas en step, gaan we op weg naar preschool (kleuterschool). “I'm gonna miss you, Demi” zegt Seamus wanneer we voor de deur van preschool staan. Met een glimlach op mijn gezicht en step in de hand, loop ik terug naar huis.

Om kwart voor drie stap ik de auto in om Tomás op te halen van school. We racen door naar de school van Seamus. Zo lief en schattig als hij vanochtend was, zo chagrijnig is hij nu. Ik ben vergeten om zijn step mee te brengen en dat krijg ik te horen ook. Bepakt en bezakt met knutselwerkjes, huiswerk én een sikkeneurige Seamus, keren we terug naar huis. Tomás vertrekt na zijn ‘toast met jam’ naar een vriendje in de buurt. Seamus speelt afwisselend binnen en in de tuin, waardoor ik om de 15 minuten de stofzuiger erbij kan pakken, om het zand op te ruimen. Tussen het stofzuigen door, vouw ik de was op en houd ik een oogje in het zand eum.. zeil.

Als ik iets aan Seamus vraag, dan lijkt het soms net alsof hij mij niet hoort (of niet wil horen). Wat hij wél altijd hoort, is de auto van Meagan. Waar we ook zijn, in de tuin of boven, zodra hij ‘mommy's car’ hoort, laat hij alles uit zijn handen vallen en rent naar de deur. Terwijl ik het boek opraap, dat Seamus zojuist uit zijn handen heeft laten vallen, haal ik opgelucht adem. Mijn ‘duty’ zit er weer op.

Ik vul mijn gewerkte uren in op het urenformulier van Nanny Payroll en klets ondertussen met Meagan over haar dag. Het is (voor Ierse begrippen) heerlijk weer buiten en dus loop ik er nog even uit. Genietend van het zonnetje, neurie ik zachtjes mee met de muziek in mijn oortjes. Er verschijnt een melding op mijn telefoon. Ik heb mijn dagelijkse doel van 10.000 stappen behaald. Met een voldaan én hongerig gevoel, loop ik terug naar huis.

Ik ruik het al voor ik de voordeur open, Meagan is Ierse stew aan het maken. “Just in time for dinner” zegt ze als ik de keuken inloop. Fiachra is nog aan het werk. De jongens hebben trek en dus beginnen wij alvast met eten. Heerlijk, zulke winterkost. Ik schep mijn bord wel drie keer vol. Ruimte overlaten voor het toetje, doe ik niet. Het aanbod van toetjes is in Ierland namelijk wat magertjes. Gele vla, zoals wij die kennen, hebben ze niet. Wat ze wel hebben? Blubberige pudding. In alle soorten en maten. Mij niet gezien.

Na het opruimen van de tafel en keuken, vertrek ik naar boven. Ik werk aan mijn blog, ‘pin’ wat op Pinterest en luister naar muziek. Ik wens de jongens ‘good night’ en spring onder de warme douche. In mijn kloffie, loop ik naar beneden. Ik zet een kopje thee en zeg welterusten tegen Meagan en Fiachra. Ik videobel met de thuiscommissie, geniet van mijn Nederlandse pepernoten (bedankt opa & oma!) en val na een aflevering van Downtown Abbey, in een diepe slaap.