Joepie! Een spiksplinternieuwe blog online. Ein-de-lijk zul je nu misschien wel denken. Dat klopt, want het schrijven heeft even op zich laten wachten. In deze blog vertel ik je waarom.

Het is begin oktober wanneer Amelie vertrekt uit Ierland. Ze gaat terug naar huis. Mijn reismaatje én vriendin, weg. Mijn weekenden plotseling leeg. Geen avonturen meer om over te schrijven. Na het vertrek van Amelie heb ik dingen alleen en met potentiële nieuwe reismaatjes ondernomen. Maak je geen zorgen, het waren geen spannende dingen, dus je hebt niets hoeven missen. Schrijven over relatief ‘saaie’ weekenden, vond ik namelijk niet zo leuk en dus zette ik mijn blog even op een laag pitje.

Ik moest de vlam zien terug te krijgen. Het was tijd voor actie met een grote letter A. Ik ging mijn weekenden in Ierland écht niet in mijn eentje én zonder avontuur doorbrengen. De ‘jacht’ op een nieuw reismaatje werd geopend. Potentieel reismaatje 1 sprak héél slecht Engels, nummer 2 was een beetje té serieus en daardoor niet gezellig en nummer 3? Tja, die spendeerde haar weekenden liever in pubs en werd daarom ‘afgekeurd’ door zowel papa als mijzelf ;)

Ooit gehoord van het spreekwoord ‘vier keer is scheepsrecht?’ Ik wel. Potentieel reismaatje 4 is Hannah. Een 22-jarige Duitse au pair uit Maynooth. Hannah is, net als ik, op zoek naar 'avontuur'. Ze heeft ietwat andere interesses en eerlijk gezegd denk ik dat het nooit zo goed zal gaan klikken als met Amelie, maar ik kan nu in ieder geval weer samen met iemand Ierland 'onveilig' maken.

Ons eerste weekend op pad was meteen een ‘groot succes’. We werden aangevallen door een zeemeeuw (nu voor altijd een fobie), trotseerde een fikse regenbui met één gammele paraplu en zaten vervolgens 1,5 uur half doorweekt én klappertandend van de kou in de trein terug naar huis. Echt genieten, zo'n ‘ouderwets’ weekend vol avontuur :) Ik hoop je snel te kunnen schrijven over de volgende!

Veel groetjes en liefs,

Demi